Kendimizin hikâyesidir bu,
Enine boyuna düşünülmüş bir hayatın
Nedensiz sonuçlarının ardına verilen nice yılın
Dilimizde bıraktığı nedametin burnumuza uzanan kesif kokusudur.
İğne ucu deliklerden umut seyrettiğimiz
Mavi denizlerin hiçbirine girmemiş bedenlerimizde
İzi kalan güneşin sevdasıdır.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
