Mecnun Şiiri - Memet Karabalık

Kendimizin hikâyesidir bu,
Enine boyuna düşünülmüş bir hayatın
Nedensiz sonuçlarının ardına verilen nice yılın
Dilimizde bıraktığı nedametin burnumuza uzanan kesif kokusudur.
İğne ucu deliklerden umut seyrettiğimiz
Mavi denizlerin hiçbirine girmemiş bedenlerimizde
İzi kalan güneşin sevdasıdır.
Zalimi tanıdığımızı zannettiğimiz zamanlardan
İyiliği kovaladığımız delikanlı senelerden
Ardımıza adam saldığımız adamsızlık çağlarımızın öyküsüdür.
Neresinden tutacağımızı bilmediğimiz dünyanın
Lale bahçelerine küfretmekliğimizdir.
Ardına verdiklerimizin dalaverelerinin şeytaniliği
Tumturaklı cümlelerin yüreklerimizi hoplatması
Malumun ardında, selama durduklarımızı tanımayışımızın hikâyesidir.
Ayaklarımıza bağlanan zincirlere isyanın ve
Kendi zincirlerimize sahip olmak için verdiğimiz gayretin
Misillemesidir.
Üryan kalmış koca bir gençliğin
Maziden ilham almamış, yarından bihaber öyküsüdür.
Kafasında dolaşan tilkileri kıskandıran politikacıların
Ümüğüne basılamamış Karunların bizde bıraktığı adalet hırçınlığıdır.
Nedenini sorgularken öldürülmüş
Matemini sadece analarının bildiği nice aklın bizde kalan çığlığıdır.
Ürkek ceylanların seğirtmesine âşık
Dudakların alevine yangın şairlerin dizeleridir.
Rabbin, ruhundan ruhlarına üflediklerinin
Secdeye varmayan başlarının akılsızlığıdır.
Esmeyi bilmeyen rüzgâra savrulan
Vefayı bilmeyen adama müptela olan
Garezi boyunu aşandan emir alan
İnsancıkların lanetliğidir.
Leyla’ya âşık olabilmekte saklıdır her şey.
İliklerine kadar Leyla seversen
Yolun her adımı güzel bir hikâyedir
Ellerinden tuttuğun Leyla değilse; Mecnun olmayanın hikayesi var mıdır ki? !