Mecidiyeköy Şiiri - Güney Güneyan

Yürüyen merdivenler
durup, bekler oldu
ardımdan birkaç çift ayak sesi
sesin sesleniyordu
tanışabilmenin gerçekliği ile
bana uzanıyordu bakışları
şapkanın yarısından sızan saçları
cümleyi başından belli ediyordu
o anda ağrıyan başım
titreyordu bacaklarım
aşktan gayrısı olur mu?

Mecidiyeköy durağından
Taksim'e uzanıyordu yollar
geçtiğimiz tüneller
yürüdüğümüz cadde
beklediğimiz ışıklar
ve yaktığımız sigara
ne de anlamlı oldu
üstelik yağmur yağıyordu
İstiklal nasıl da böyle güzel olabiliyordu?

Az sonra kar başladı
bilmiyorduk yağacağını
Galatasaray Lisesi'nin sağı
kortejler kuruluydu
insanların tümü çatık kaşlı
bugün ölmesek bari
der iken; ne desem bilemiyordum
çoktan öldüğümü bilmeden
o şemsiye altına girmeden
koluma girmemiş iken kolun
yaşamı da anladığımı sanmıyordum.

Günün sonunda aptalca gülümsüyordum
kulağımda Güreli
üstümden beyaz bir kuş geçiyordu
üstelik tam da o şarkı çalıyordu
içimde karıncalanma, uçup, kaçma isteği.