Hay’dan geldik, Hu’ya gidiyoruz.
Kocaman şehirler ve milyonlarca insan bazen kafes olur insana
Küçücük bir köy ve onlarca insan ise özgürlük
Özgürlük ise baş yaslanacak yumuşacık bir omuz
Buğday tarlası gibi altın sarısı saçları olan
Yemyeşil gözleri; dümdüz bir ovada çeltik tarlası
Nefesi; toprağa yeni düşmüş yağmur tanelerinin mis kokusu
Dur, ey çocuk akıtma gözyaşlarını
Daha ömrün uzun, ilerde hatırlayacaksın acılarını
Sonra ağla düşünerek başkalarını
Sen çocuksun,
Gülümsemende saklanmış çığlıklarını
Duymak ister kainat
Başı arşa uzanmış.
Boğazı üç düğüm.
Boğazından bir damla haram su geçmemiş.
Hiç uğramamış ölüm.
İstanbul.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!