Meçhuliyet Şiiri - Ahmet Kızılkaya

Saçların uzaksa ellerime,
Zehir zıkkım olur aşk denen zemberek,
Uzakdoğunun o renkli hülyalarında;
Bir din kadar mukaddes,
Alem pahasına
Sen bir HÜRRİYET idin Berlin sokaklarında.

Gökyüzü kendini gene zehretmişken aydınlığa,
Ağır heyelan bir tamam edememişti kendini
365 günün 354 ünde yollarını gözledim.

Sen;
Sokaklarında kör dilencilerinin mehtabı,
Esrarengiz sağırların kelamı,
Tanburi Cemil beyin Çeçen kızı,Ferahfezası,
Mahfuz içinde mahfuz bir lisan.

Gökyüzü tam koparacakken kendini,
Kar oldun,yağmur oldun,rüzgar oldun
Kuraklığıma
Bir çığlıkla geldin,
Süzüle süzüle usulca indin damarlarıma.