Hayat, meçhule giden bir tren yolculuğu,
Düzlüğe çıktık derken yolun sonu görünür.
İlahi el üstlenmiş nöbeti, kolculuğu,
Ne vakitsiz inilir, ne geriye dönülür.
Hayatı parça, parça üç safhaya bölsek de,
Öleceğimiz günü hesaplayıp bilsek de,
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta