Hayat, meçhule giden bir tren yolculuğu,
Düzlüğe çıktık derken yolun sonu görünür.
İlahi el üstlenmiş nöbeti, kolculuğu,
Ne vakitsiz inilir, ne geriye dönülür.
Hayatı parça, parça üç safhaya bölsek de,
Öleceğimiz günü hesaplayıp bilsek de,
Bir gün durup, dururken sebepsizce ölsek de,
Ölüm aniden olmaz, yavaş, yavaş ölünür.
Kayıt Tarihi : 3.7.2009 15:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!