Meçhule Yitmek Şiiri - Hakan Sabah

Ellerim, gözlerim, kulaklarım
Toprak, rüzgar ve deniz gibi
Deniz benim
Dalgalar, gelgitler ve balıklar, benim
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Umudu içinde taşıdığım bir parça yürek, benim
Geceden karalar bağlamış huzursuzluk içinde kalan benim,
Gam çeker, uslanmaz, keder vurmuş benim
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Küçücük aklımla varlığı sorgulayan benim
Durup düşünen, ah halime yana benim
Sol yanımda taşıdığım yokluğu sorgulayan benim
Bedenim, ruhum ve yarım hikayem
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Koşan kırlarda benim
Ağıran başımı taşıyan benim
Bacaklarım, kollarım, parmaklarım
Ateşin içinde kıvranan, yanan benim
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Dünyalar sığdıran dünyalar içine, benim
Geceye anlam yükleyip, gündüze küsen benim
Küllerimi savurmadan rüzgara, toprağa gömen benim
Söz işitip, kulak kesilen, cevap veren benim
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Benim açık kapıyı kapayan
Benim koy veren,
Benim faili meçhule yitip giden
Benim sözden kesilen
Benim ellerim, gözlerim ve kulaklarım

Ellerim, gözlerim ve kulaklarım...