Meçhule Mektup Şiiri - Mustafa Sevimli

MEÇHULE MEKTUP

Elime düğümlenir kelimelerim
Hançer yarası olsaydı göğsümdeki
Hayat bu denli anlamlı olmazdı
Yeşeren yapraklar bakmayın yüzüme öyle
Ellerim sararmışsa bundan size ne
Ufukları çağırsaydım gelirdi belki bana
Ama gecenin koynu öyle rahat ki
Artık aydınlatmasın güneş beni
Sitemim sanadır ey yolları dolambaçlı
Niye salmazsın kokunu esen yellere
Rengin baharın hangi tonunda saklı
Açılmaz kapıları kim koydu önüme
Hani yollar hep sevdaya giderdi
Diz kapaklarım sızlıyor
Yetmez mi bu kadar süründüğüm
Artık gözyaşlarını taşımaz bulutlar
İçinde sen varsın diye
Kaç kez sağdım bulutları bilir misin
Seni bana resmetsin diye
Avucuma aldığım su
Buz kesildi elimde
Söyle
Niye çektin ruhunu topraktan
Bilsen kaç kez öptüm toprağı
Kutsallarım senindir ey kayıp kentim
Örümceklere bile sorum
Belki takılmışsındır diye ağlarına
Çekip gidenlerin yurdu neresidir
Kimlerle bölüşürler ekmeği
Kırılan yanlarımı yaktım narına
Sonra üşüyen yalarımı ısıttım
Ama söndüremedim yangılarımı
Çöller hiç mecnunsuz kalmadı
Ama mecnun hep Leylasız kaldı
Leyla derin bir gece
Mecnun
Gecede kaybolmuş tek bir hece
İşte tıkandı nefesim
Hıçkırıklara boğuldu kalemim
Sözcükler meçhule atılır mı hiç
Ben attım
Adresi yok mektubumun
Adresim de yok
Güversin de yok şişe de yok
Gönderdiğim birkaç mısradır
Varlık yoluyla yokluğa
17.05.2006