Meçhule Gitti Şiiri - Ayten Özgün

Sendin uykumun en derin anında
Tenden sızan ter gibi dolaşan yatağımda
Sabahları anılan en güzel hatıraydın
Bundandır ben seni unutamadım

Her zaman sönmeyen kordun gönlümde
Reva gördün nedense zulmü de hasreti de
Ne bir gülüş sundun ne de bir umut verdin
Susarak ruhumu gerdin de gerdin

Çok zor sensizliğin alevlerinde yanmak
Çok zor sensizliğin sabahına uyanmak
Sen yüreğimin bitmeyen sızısıydın
Gelmelisin kör geceme bir gün ansızın

Yüreğime yazdığım en güzel şiir sensin
Her sinde hasretle özlenen aşk sensin
Ne elle tutabildim ne gözle görebildim
Her gece düşlerime gelen sen değil miydin

Vuslat olmasa da sevgim sevgine fitti
Umutlarım tükendi düşler meçhule gitti
Sensizlik cehennemi yaksa da ben mutluydum
Umutsuzluk sevdası umutlarımı yuttu

Fatma Ayten Özgün