Kar düşmüş gönlün tepelerine. Gece ayaz ve havada bir ölüm soğukluğu… Yıldız dolu sema… Yıldızlarla süslenmiş adeta. Onlar anlatır seni bana. Onlar haber verir senden. Gündüz güneştir habercim gece yıldızlar. Bir doğan güneşe sorarım seni, bir gökteki en parlak yıldıza.
Solgun bir çiçektir bazen haber veren, sonbaharda hazan olmuş bir çınardır kimi zaman. Rüzgârın dalından koparıp uçurduğu bir yaprağı haberci edinirim, güllerin uzaktan gelen kokusu gibi. Hepsi sendir aslında. Yaprağı uçuran rüzgâr seni getirir, gülün kokusu seni. Evet, sensiz olamam…
Yürürken yapayalnız bir sokakta kaldırım taşlarında ararım seni. Bir araya getirip üçünü-beşini adını yazarım yollarıma. Yollar ki sana gelmek içindi.
Her şey sendir bana, her şeyim sensin çünkü. Bazen göktesin bazen yerde, bazen hırçın dalgalardasın bazen sakin kumsalda. Bazen soğuk esen bir rüzgârsın bazen içimi ısıtan bir lodosta ama hep aklımdasın hep kalbimde, damarlarımda akan kandasın, soluduğum havada. Evet, sensiz ben bir hiçim ve evet, sensiz ben olamam.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta