MEÇHULE GİDEN MEKTUp -1-

MEÇHULE GİDEN MEKTUP -1-
Hasretle süzülen iki damla gözyaşı ulaşmayınca sevgiliye anlamsız olurmuş bir kez daha son olmamak üzere kanıtlandı sana yanık, sana adanmış bu bî-çare gönlümde. Gönül içinde senin gibi bir yâre yarenlik ediyorsa anlamlıymış bir kez daha son olmamak üzere anladım damarlarımda akan her damla kanımda. Kan eğer rengini dudaklarından almıyorsa akmasa daha iyiymiş anladım son olmamak üzere. Aslında her şey son olmamak üzere tekrarlanıyor sensiz olduğum sürece. Ve her tekrar bir sonrakinin acısıyla katlanarak ürpertir içimi.

Hasret mi yoksa vuslat mı daha acı? İkisini beraber yaşıyorsa eğer aşık meçhuldür işte o zaman sevgili. Hasrete vuslat olmuş, vuslata ise hasret kalmış bir gönüldür aşığınki. Sevmek göze almakmış vuslatsız hasreti. Ve buna sadece uykusuz geceler şahitmiş. Çünkü meçhul olmuş sevgili ve meçhule gitmiş yazılanlar. Ne yazan bahtiyar olmuş ne de meçhuldeki sevgili.

Hep yollardayım hep iz üstünde ulaşmak için meçhule. Yâr için var mı bir yer meçhulden öte? Sevenler ararlar her zaman meçhulü hasretle. Gönül her zaman meçhuldür sevgiliye. Hasret her zaman vuslattır gönle.

Hasretimdir yalnız sevgiliye vuslat
Vuslattır sevgiliye olan hasret.