Meçhule Giden Kara Tren

Yolcuyum, meçhule giden bir kara trende
Tren kararsız, ben ürkek; gidiyorum öylesine
Ya kaçıyorum anılarımdan isteyerek hem de
Ya yaklaşıyorum beni mutlu edecek güzelliklere
Yolcuyum, meçhule giden bir kara trende

Yolcuların suratları asık, gülmüyor nedense hiçbiri
Kiminde ayrılık, kimin de belki bitmeyen geçim derdi
Hepsi bir çantaya sıkıştırmış gibi ümidi, sevinci, sevgiyi
Konuşmuyor kimse, anlamsızca izliyorlar ovayı, vadiyi
Yolcuların suratları asık, gülmüyor nedense hiçbiri

Yolun sonu nereye varır, bunu ben de bilmiyorum
Bilmediğim için böyle umarsızca yola çıkıyorum
Sonu belli aşklardan, bakışlardan nefret ediyorum
Bir daha âşık olmamak için belki yeminler ediyorum
Yolun sonu nereye varır, bunu ben de bilmiyorum

Yakınmalar, yakarışlar nafile; artık çıktım bir kere yola
Geri dönüşü yok bu yolculuğun; ya bataklığa ya çukura
Çünkü yelken açacak hâlim kalmadı yeni sevdalara
Mutluluklar dilerim vefasız âşıklara, sahte dostlara
Yakınmalar, yakarışlar nafile; artık çıktım bir kere yola