Meçhule giden insan

Kondu göçtü insan
Gönüller şaşırdı,durdu baktı
Gözler dondu,sustu lisan
İnsan aptallaştı öylece kaldı

Ta kaybolana kadar tabut
Birşey söylemek herşeye karşı
Köşede kaybolan tabut
En iyisi susmak gerçeğe karşı

Dondu kaldı bakakaldık
Öylece asık suratta doldu
Sonra uyandı durdu uyandı
İnsan sesini,rüzgar sesini

Derin bir nefes unutturdu
Herşeyi tekrar yutturdu
Kafasız baş,ayaksız beden
Sormadan yürüdü durmadan
Sanki herşey normalmiş gibi
İnsan bu yeniden kudurdu