Meçhul Yolculuk Şiiri - Necdet Cemal Ocak

Yazık oluyor sana bu girye,bu hıçkırık.
Mutlaka gidecektir,olsa da dümeni kırık.
Mutluluğa,belki de sonsuzluğa açılan bir kapı.
Yalnız geçmişti zaten,yalnız geçecek hayatı.
Bırak mendili ıslatmayı elinde dursun.
Arkasından sallarsın,uğurlar olsun.
Bir sabah uyanırsın,limanda yoktur yatı.
Gider bir daha dönmez belki doğu,belki batı.
Belki sana sorarlar o meçhul neden gitti?
Deme sakın hayata kırgındı,her gün onu kahretti.
O,mutlaka bu yolculuğa çıkacaktı dersin.
Ama bu gün,ama yarın,bırakın şimdi gitsin.
Limana inip gelen yolculara asla sorma.
Tenhaya gidecekti,ne yapsın kalabalıkta?
Bu yüzden kahroldu zavallı her gün durmadan.
Meçhulünü bekledi hiç usanmadan.
Bir değil,bin mendil geçti elinden.
Bir gün ölmüştü limanda,meçhulünü beklerken.

31.10.1977/Ankara