Meçhul Yaratık Şiiri - Zafer Altuntaş

Bir kabus oyuklardan tertemiz
Akıyor yanaklarımdan sol bahçene
İsterik bir edayla bugünün yarınına
Yol arıyor gidecek belli belirsiz bir tutunamazlık
Sahibini öldüren kuduz bir yağmur ertesi
Yeşeriyor kadınlar an an
Bir zamanı bir zamanla terkedercesine
Kayboluyor bir bir
Kayboluyor şu kılıcın bile kesemedigi kalabalık

İşte sağanak sel bu kızıl yurt
Beyazı unutan insanlar içinde
Kapkara odunlar
Kapkara bir bahar içinde
Kös kös yanmakta unutulanlar
Anılar kötü
Anılar siyanür
Anılar bulaşıcı bir hastalık

Bakire bu bahçe ve hastalıklı çiçekler
Koku namertçe yükseliyor içimize
Duyuyor afitabı gökdelenler
Bahçe ve şehir
Amansız bir kavganın içerisinde
Sevişiyor sarmaşık
Sevişiyor bir azap ertesi bir bir
Birbirinden ayrılamayan bu kasvetli tutunamazlık

İşte bir sol bahçenin sağ kavgası şehir
Şehirde kadınlar daha kötü
Daha da kötü erkek denen yaratık
Allı çeperlerin kanlı gerdanı
İçindeki varaloşu bitirememezlik
Bir bitmez savaşın giderilmez endamıyla
Koyverip giden şu zalim medeniyetin
Son elçisi şu insan denen
Şu herşeyi apaçık
Şu herşeyi
Meçhul yaratık