Meçhul ve firari Şiiri - Sinan Bayram

Kim ne derse desin
Biz meçhul yolların firari yolcularıyız
Sevdamız için yürek yakar
Yine de sevdiğimizden kaçarız
Bir kadehte demleniriz dostlarla
Muhabbet içinde bir hoş olur
Cennet dururken cehenneme göz kırparız
Düşeriz bir kuyuya yol ararız
Biz aslında kuyu içinde kendimizi ararız
Aslında hepimiz kayıpları oynarız
Bir aynanın karşısında
İlk önce körlüğü keşfederiz
Sonra görmek nasıl bir şey onu anlarız
Uslanmak yok biz deli yüreklere
Zindan dururken saray neymiş
Var mı zindanı kendine tutsak eden
Yok mu gözyaşlarını hür bırakan
Tutsaklık varken özgürlük neymiş
Var mı özgürlüğü iradesiyle prangalayan
Biz acayip insanlarız böyle
Sevdik mi çok dehşetli severiz
Hani yanmayı severiz aslında
Ama bir kız yanmanın sihri olur bizde
Gözleri değince sihir gerçekleşir
Biz maziyi efkarımızla düğümleriz
Vurulmak varken kurşunlar paslanmasın diye
Bir silahın kalbinde tutsak halde olarak
Kan dediğin bedenimizden yol ararken
Gökyüzünü selamlamak var ya
Bir kucaklaşma hasretiyle
İşte biz böyle deliyiz
Çünkü biz böylelikle
Yıkmak istediğimiz duvarlara yakınız
Yoksa duvarlardan uzak halde
Bir iz bırakmadan
İz bırakmayı bırak
Yüreğimizle bir şiir bile yazamadan
Göçer gideriz
Madem ki göçeceğiz bu dünyadan
Bari duygularımız kalsın
Yıkılmayan duvarlar arasında
Yanmayı bilen tüm yiğit aşklara