Meçhul Şiiri - Metehan Sarıyakutoğlu

Sen de görürsün rüyaların da öldüğünü,
Deniz, simsiyah bir çelenk koyar önüne.
Gökyüzü kızıla çalar o vakit,
Yer, kül rengine döner umutlarınla birlikte.
Nere baksan saldıracağı tutar hatıraların,
Kendinden bile korkarak sıvışmaya yeltenirken,
Korkunç bir dev olur, bütün senler önünde....
Ne umudun kapısını çalabilir,
Ne de dost olabilirsin yalnızlık denen illetle,
Suskunluğu bile içine atarsın o vakit,
O bile korkunç bombalarla saldırır kalbine.
Kahkahalarla gülmek istediğin olur belki,
Kan kokusuyla götürür seni maziye.

En yakın düşmanın sana karşı senle olur,
Şeytanın azgın ciyaklaması yer tutar beyninde.
Kaç umut boyu düşünürsün karanlığın kinini?
Ancak, birinin hıncı öbüründen de şiddetli.
Bir kış gecesidir belki bembeyaz karlarla,
Meçhul bir istikamete yol alırsın, yalnız ceketinle...