Meçhul Sevgilim Şiiri - Ömer Doğan Ok

Karanlıkların en kuytusunda yazıyorum bunları sana
Bilmesemde şimdi nerede olduğunu,
Hissediyor değdiğin dudaklarım
Şimdi sen Yoksun!

Belki dinmiş bir fırtınanın eteklerinde
Belki de hiç kimsenin hayal edemeyeceği bir bahar Akşamındasın

Aradan geçen yıllar...
O kahrolası ruhumu eriten umutlarımı parçalayan yıllar

Ve düşen toprakta senin kokunu çıkartan o masum gözyaşlarım!

Sensiz hayat olmuyor,
Yaşanmıyor!

Nedir bu bitmeyen çileler?
Bu sarhoşluk veren işkenceler!
Gel be gülüm gel be gülüm,
Söndür şu ciğerlerimdeki azan yaraları

Gel be gülüm dindir şu sol yanımdaki dipten dibe vuran en Derin ağrılarımı
Senden başka hiç kimsenin dindiremeyeceği bu sancıları!

Öyle yüzüstü bırakıp beni gitsende
Belki dönersin hatanı anlarsın diye kızamıyorki sana şu
Yaraladığın yüreğim ahh kızamıyorki!

Delilik olsa da bu bendeki
Bırak namludan çıkan kurşun söylesin,
Seni nasıl sevdiğimi!

Eyy! Meçhul Sevgilim...

DELİLİK OLSA DA BU BENDEKİ
Bırak NAMLUDAN ÇIKAN KURŞUN SÖYLESİN SENİ NASIL SEVDİĞİMİ EY MEÇHUL SEVGİLİm