Meçhul Sevgili Şiiri - İrfan Karapınar

Meçhul ifadeli,meçhul bir kızdı bir kızdı
Sokuldukça ağlıyordu,şaşırmaklı
İstasyonda puslu bir mayıstı
Kalakalmıştık ölümcül bir aşkla
Ne o beni,ne ben onu bir daha tanıyacaktık
Hatırladığımda içimi dağlar
Ve beni bir uslanmaz dert alır
Ne can kalır bedende
Ne şarap rengi kan kalır
Yalnızlığıma ancak bir deli rüzgâr kalır

Barlarda tozlu bir mayıstı
Neden hatırladığımı bilmiyorum o kızı
Kimdi,nerelerden gelmişti,neden ağlardı
Ateş,hayallerime buz gibi aksa
O meçhul kız gönül penceremden bir baksa
Vahşi gözleri benliğimi esir alır
Ne ten kalır sevende
Ne ruhumda can kalır
Yalnızlığıma ancak bir bilinmez “sen” kalır

Nedendir bu sevmek ihtiyacı,sokaklardayım
Bir mayıs şarkısı dudaklarımda
Bütün bütün,simsiyah sayıklıyorum
Ey esmer güzel,nerelerde saklanmaktasın
Hangi deli yağmurda ıslanmaktasın
Biliyorsun,sana ihtiyacım var
Aşk treni kalbimde
Tüm gece senin tesbihini çektim
Şimdi gelsen,deli gönlüm uslanır
Ne ten kalır sabahta
Ne ruhumda an kalır
Yalnızlığıma ancak bir ölümlü son kalır

Mayıs 98