MEÇHUL KADIN..! Şiiri - Nilgün Akçay

uzattı ellerini
uzattı
uzattı
öylesi uzattı ki
göğe değecekti elleri
tarlasında gökyüzünün
bir yıldız mıydı aradığı
ya da dokunmak mı istemişti
sadece
maviliğini unutan kapkara gökyüzüne
belirsizdi
silik silikti herşey
bir karanlığın içinde yüzer gibiydi
milattan önce belki
belki de
doğuşundan beri
ilk insanın
bir yıldız
bu karanlığı delebilirdi
ancak
sarı bir bıçak gibi parlayarak
bilinmez bir iklimden
kimbilir ne zaman
çaldığı bir gülümseme otururken yüzüne
çizgi çizgi
elini çekerek uzandığı yerden
soktu ceplerine
ve gülümsemesi dondu
bir dokunuşta
parmaklarına
gökyüzünde aradığı yıldız
cebinde parlıyordu
yine düşlerdeyim dedi
ve yürüdü gitti
karanlığında mı demeli
yoksa
parmak uçlarından içine akan
gerçek miydi
ateşin yaktığı
suyun boğduğu
gibi
C.TURAN