Meçhul Kaçış Şiiri - Abdurrahman Demir

Kesti adam biletini dönmemek üzere
Bölük pörçük anılarını topladı sonra
Sığmadı bavula
Ne çok şey yaşamıştı meğer
Bir fotoğraf vardı titreyen ellerinde
Dalıp gitti öyle bir süre
Boşaldı gökler tenha sokaklara
Tanrının gözyaşları diye düşündü adam
Gülümsedi
Gelirken kova kova su döken
Şair olacak adamın annesi gelmişti aklına
Sol cebini karıştırdı bavulun
İçinde epeydir kullanmadığı bir defter
Babasına ait not
Yaşadıklarından sakın pişman olma oğlum
Teslim olma acıya yokluğa yalnızlığa
Yırtıp attı notu
Hayalini kurdu bir başka yaşamın
Bir soru
Neden yazdım bu senaryoyu
İçimde başımı alıp gitmek var çok uzaklara
Uslu dur kalbim
Uslu dur
Film biteli yıllar oluyor
Dışına çıkma gerçeğin