Meçhul insan Şiiri - Fehmi Gildiroğlu

Hepimizin hayatı bir roman,
Bir şeyler başardık, el görsün diye.
İnsan, kendi gösterisinin oyuncusu,
Başkasının gösterisinin ise piyonu.
Çoğu zaman ise tüm oyunlara seyirci.
En kötüsü:Birilerinin oyununda soytarı.

Birinin kahramanı! birilerinin idolü!
Hep, örnek alınacak biriyiz sandık!
Ya hizmetcisi olmuşuz hayatımızın,
Ya da taşıyıcısı, sırtımızdaki yüklerin.

Kendisi olabilen kaç kişi varız hayatta?
Bu bir ego ise, neden başkasının egosu?
Kimse demedi, Bu hayat tam bir tiyatro.
İki kelime bile edemedik, maremimizden.

Sıra sana geldi derler ise,
Yapacak tek bir işin kalmış.
Hayattan en az zararla çıkmak.
Yani bol bol dua edeceksin ki!
Gideceğin yerde lazım olacak.

Hani derler ya meçhul insan!
Sayısı az değildir, sende dahil,
Belki insanlığın tamamına yakını.
Bir şeyler yaşanmış, hani nerde?
Meçhul insan, arada bir yerde.

Sev, sevil güzel hatırlan,
Tek sahnen budur inan.
Nasıl bilirdiniz?
Ya sen..!
Ben meçhul insan...