Meçhul Güzel Şiiri - Abbas Yurt

Şu meçhul dünyada var olduğunu,
Bana hatırlattı o meçhul güzel.
Nice insanların kör olduğunu,
Sormadan anlattı o meçhul güzel.

Kader yazısında yokmuş hiç vacdan,
Her şeye rağmen sen insansın insan!
Avcılar elinde bir ahu ceylan,
Süzülüp gidiyor o meçhul güzel.

Bataklık içinde güle benziyor,
Çölün ortasında sele benziyor,
Konuşamıyan dile benziyor,
Bakışı harika o meçhul güzel.

Zar atmış hayata; Gelmiş şeş-ü beş,
Ruhunda aselet var tam bir düseş.
Mutsuzluk içinde doğan bir güneş,
Mutluluğa özlem o meçhul güzel.

Birden tökezlemiş koşarken son hız,
Hayat çok kahpeymiş, ne yapsın bu kız!
Karanlık gecede parlak bir yıldız,
Uçuyor boşlukta o meçhul güzel.

Öyle bir güzel ki tam cıvıl cıvıl,
Hüzünlü gözleri hep ışıl ışıl,
Bedbaht dünya onu etmiş bir haşıl,
Kavrulup gidiyor o meçhul güzel.
20.03.2005