Meçhul Efkar Şiiri - Halil Gürkan

Mantığım aklımı durmadan eler,
Saçılan fikirler kurşundan ağır.
Buharlaşır bir bir saf düşünceler,
Geceler âmâdır, gündüzler sağır.

Feryadımı emer kara bir sükut,
Çoğalır dertlerim yıldızlar kadar.
Binlerce şüpheye gebedir sübut,
Gerçekler yarına adaklar adar.

Zeval vakti güneş mum gibi erir,
Uyanır cadılar gün uykusundan.
Umut tarlasında gaflet yeşerir,
Telaş doğar aklın her korkusundan.

Kızıla boyanır soluk akşamlar,
Ufukları kaplar hüznün esrarı.
Aydınlık üstüne karanlık damlar,
Yaşarım ruhumda meçhul efkarı.

Ameli beklerken bakir zamanlar,
Nemrut’un ateşi yakar düşleri.
Yüreğimi ancak yananlar anlar,
Halime tercuman mezar taşları.