Dostluğu öğreniyordum sonsuza doğru
Dostluğu seninle buldum ey vefalı dost
İradeler kayboluyordu bilinmeyen yöne doğru
Bütün dostlar sahipsiz kalıyordu ey dost
Nice dost kervanlarını dolaştım yıllarca
Bana kendi olamadılar yalan çıktılar ey dost
En karanlık anlarda aradım seni günlerce
Bana seni yaşattıramadılar hiç oldular ey dost
İradem hep seni istiyordu bunu perçinliyordu
Daralıyordu içim sen olmayınca ey dost
Gidemiyordum sensiz bir yere kalbim inliyordu
Mezarım bile güzel olurdu sen olunca ey dost
Kayıt Tarihi : 29.5.2000 12:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!