Meçhul cinayet Şiiri - Ahmet Öngül

Bir çiziktir adı geçen insanın
Ne adı sorulur ne ardındakiler
Ne de yalan dünya vazgeçer dönmekten
Can alan melek sıkılmaz onu beklemekten

Bir kere uykudan kalkıp
Görse kendini aynalı çarşıdan
Yatsıya kadar yanan mumu
Söndürür o an; Yalvarır ta karşıdan

Hamallar sırtlar yükünü çirkin gecenin
Sürgüsü açılmaz bir türlü yeşil pencerenin
Can pazarı kurulur sırıtır köşe başından
Bu gelen vapur benimdir ya benim gibilerin

Geceyi mahmuzlayan günah tamtamları
Alır gider sırtından benlik yükünü
Çınlar kulağında _güzel yurdum_lu yalan
Dil yosun tutar o an duyuramaz öyküsünü

Vasıfsız işçiler gelir birer birer
Yazılır çamura ayak izleri
Unutturur yaşam, silinir
Sevginin üstündeki parmak izleri

24-12-03