Yoksulluğu, kimsesizliği bir dostumun
Yaşamının buruk acısı dağladı yüreğimi
Buğulu camlardan bakıyorum uzanıp giden caddeye
Kim bilir neredesin zemheri soğuklarına esir kentte
Ana rahmindeki cenin gibi kıvrılmışsındır bir köşeye
Rüya içinde ezik bir tebessüm donmuş solgun yüzünde
Şafak sökerken sancılarla körfezin ucunda
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hiç bir şey boşuna degil hocam kutluyorum saygılarımla
Yüregınıze saglık kutlarım
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta