Boşuna Dememişler Şiiri - Dinmez Er

Yoksulluğu, kimsesizliği bir dostumun
Yaşamının buruk acısı dağladı yüreğimi
Buğulu camlardan bakıyorum uzanıp giden caddeye
Kim bilir neredesin zemheri soğuklarına esir kentte
Ana rahmindeki cenin gibi kıvrılmışsındır bir köşeye
Rüya içinde ezik bir tebessüm donmuş solgun yüzünde
Şafak sökerken sancılarla körfezin ucunda
Aç, susuz, yorgun, meteliksiz açacaksın gözlerini
Soğuk yıkayacak yüzünü, damağındaki acılı susuzluk
Gözünde buğusu üstünde sıcacık bir çay, gevrek tütecek
Bir pula satıyordun bir zamanlar düttürü dediğin dünyayı
Hiç aklına gelir miydi böyle süfli bir hayatı yaşamak
Düşmez kalkmaz bir Allah diye boşuna dememişler

Dinmez ER / Çeşme / 2013. 03. 29 /