Meçhul asker Şiiri - İlhami Arslantaş

Öz evladıydı bu vatanın…
Her gün,
Taze bir yokluktu,
O minik yüreğini inciten…
Ve taze bir,
ekmek gibi sunulmuş,
.....Bir dürüm yokluktu,
dağarcığında…

Her yarın,
yeni bir uçurum
Her uçurum yarındı onun için
Arzularını kemiren…

Ekmek kavgasına
adamıştı o çocukluğunu
Çaresizdi…
….Daha o
ekmeğini büyütecek,
büyüyecekti ekmekle…

iş arıyordu
kocaman adam gibi…
kocaman
umutları vardı…
dopdolu gözünün mavisinde.

…Geride
kalacak kimsesi yoktu
Acılarından başka…
henüz
Ana kuzusuydu,
Şefkate muhtaç

Suskundu utanç duvarları…
suskundu çünkü,
vicdanları körelmişti beylerin…

bu vatanın öz evladıydı
asker olacaktı
ve bir gün
ölecekti vatan için

bu utancı
sahiplenecek
bir vicdan sahibi olmasa da

o şimdi
meçhul bir asker
vatanının şefkatli kollarında
Söylediği
son sözdü
ağzını doldurup
VATAN SAĞ OLSUN…!