Duyar mısın beni ey en bahtsız, yalnız asker!
Yetmiş yıldır, yıldan yıla meçhul, sen bir kayıpsın.
Yok mezarın, yok bir taşın, her yer,
Sen her yerde Hazar ile Berlin arasında yitiksin.
Meçhul asker olmak, kötü bir teselli,
Saçma bir gerekçe, kapanmayan yaradır!
Seni seven hem inledi hem bekledi.
Umut küstah bir dosttur, daim yanındadır.
Beklediler bir gün çıkar gelir diye,
“Hiç bir yerden” dönersin belki de, haklı bir dirilişle.
Oğulların pencereden yolunu gözledi,
Önce emin, sonra çaresiz ve buruk bir bekleyişle.
Ne zordur dinlemek kuru teselliyi.
Ne zordur bilmemek, şüphellenmek ve susmak.
Sistem devri daim siler gözden düşen neferini.
“Sibirya” ve “Meçhul” eşanlamlı kabustur.
Bu hikaye kopuk bir saz teli.
Boğuk sesiyle belki de bir infaz yankısıdır...
Meçhul asker olmak kötü bir teselli.
Yetmiş yıl beklemek, kavuşmadan ölmek kadar
acıdır!
7 Mayıs 2010
Ankara
Kayıt Tarihi : 3.6.2010 13:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
II Dünya Savaşında subay olarak kayıp düşen büyük babama ve onun gibi helak olan milyonlarca asker ve sivile ithaf olunur.
Şiirin yazılış gerekçesini okudum ilkin.Sonra da dizelerde yoğunlaştım.
Savaşların kaçınılmazlığına neden olan koşullar hep var olacak gibime geliyor Büyük ölçrkli bir evren barışı artık bir ütopya.Oysa salt 2.Paylaşım Savaşı insanlık için çok çarpıcı bir gerçek/örnek.
Milyonların ,insanın kıyıcılığıyla yok olduğunu,nice ocakların söndüğünü bilmemize karşın yine de uslanmıyoruz.
Şiir derin etkiledi beni.
Kutluyorum.
Erdemle.
TÜM YORUMLAR (4)