Meçhul Asker Şiiri - Refah Torlak

“ MEÇHUL ASKER “

Bir dağ gibi dikilip, bedeni şahlanırcasına
Yurduna etten sur yapmıştı mevzideki her nefer
Bulunabilirmi acep, anlatacak bir ifade
Böylesi yüceliğe, biçilmez paye, biçilmez değer

Hiç yılmadan yürüdün, düşmanın üzerine
Güçlü vatan aşkını, zerk edip yüreğine
Sığınarak Rabbine, koskoca dağlar gibi
Bir ordu sığdırmıştın, O küçük bedenine

Defettin, yurduna göz diken, O hain alçakları
O azgın kalleş, O soysuz düşmanları birer, birer
Vatanına, Bayrağına, dil uzatan göz dikene
Silah, top, tüfek değil, senin yüreğin Yeter

Bir büyük şahlanışla, yurdunu kurtardın yastan
Aç ve susuz Cephede, yarım postal, yırtık fistan
Tüm dünyaya ders oldu, sonsuza dek unutulmaz
Azminle ve yüreğinle, tarihe yazdığın destan

Biliyorum bitaptı, çok yorgundu bedenin
Koca yürekli kahraman, isimsiz meçhul asker
Şahadete eripte, huzura kavuştuğunda
Dökülen O, O asil kanına karışmıştı ter

Vücuduna saplanan namert kurşunlarıyla
Amansız derin yaralar oluşmuştu yer, yer
Acı çektiğini sanırdım ve kahırlanırdım
O nurlu yüzündeki, tebessüm olmasa eğer

Sanki buğulanmıştı, hafiften Islanmıştı
Sevinçten sulanmıştı, gözlerindeki O fer
Vatan uğrunda can vermiş, O'da şahadete ermiş
Huzurla yatmış bedeni, tabii hoşnut, tabii gülümser

O yüceler yücesi, ruhu göklere varmıştı
Gecenin matemi dinmiş, gün üstüne ağarmıştı
Uğrunda can verdiği, Bayrak için Vatan için
Görevini hakkıyla yapmanın gururu sarmıştı

Düşmanları yok etmiş, yurdundan Çıkarmıştı
Bir güneş gibi doğmuş, tek vücut birlik olmuş
Cephede şehit olmuş, vatanı kurtarmıştı
Geriye hür bir vatan, İstiklâl bırakmıştı

Her gören anlardı onun, O engin cemalini
Gururla dinginleşen, hiddet ve celalini
Unutmak mümkünmü, bağışlarcasına helâlini
Huzurla uzanmış O müşfik, mutlu halini