Meçhul Aşık Şiiri - Ruhan Karaelmas

Hiç kötülük bulunmayan, o saf tertemiz zengin yüreğini,
Her zaman baygın, baygın bakan, o tatlı gözlerini,
Ne servetini şöhretini, ne can yakan güzelliğini,
Seviyorum senin o berrak ruhundaki inceliğini.

Sanki bir tılsım var sende, o saf ve doğal çocuksu halinde.
Öyle güzelsin ki, parlıyor ruhun, nur var o gül yüzünde.
Ruhundaki gerçeklik, yansıyıp görünüyor gözlerinde.
Söyle canım, sana hayran olup sevmemek kimin elinde.

Sana olan sevgimin gerçekliğini nerden bileceksin?
Kalbimden taşan bu sevgimi, neyle ve nasıl ölçeceksin?
Gönlümdeki hislerimi sanki, neyle ve nerden göreceksin?
Bütün bunları belki, berzah aleminde öğreneceksin.

Ben çıkışı ve dönüşü olmayan, bir karanlık yoldayım.
Şimdiye dek şifası bulunmayan, bir gönül hastasıyım.
Kalbim her şeyden vazgeçmiş, bir hayalin diyarındayım.
Dünyası başına yıkılmış, çaresiz bir meçhul aşığım.

Ne malı mülkü, ne zenginliği, istemem ki hiçbirini.
Ancak çok sevince anlar, insan sevdiğinin değerini.
Ne servet ne güzellik, tutmaz senin gönlümdeki yerini.
Bilemezsin sen, senin benim hayatımdaki önemini.

Hasretle seni beklerim, sana olan sevgim yüreğimde.
Sen yanımda yoksun ama, hayalin canlanır gözlerimde.
Sana ulaşamam çaresizim, hiçbir şey yok ellerimde.
Sen engin denizlerde, ben ise yalnız kıyı köşelerde.

Söyle manolyam, bana o zengin gönlünden ne vereceksin?
Söyle bir imkanı var mı ki, sen beni nasıl seveceksin?
Çok sevdiğim seni, unutmam için bana ne diyeceksin?
Düşün çok değerli kendini, kalbimden nasıl sileceksin?

Senin gibi ulaşılması zor bir güzele sevdalıyım.
Seni sevmek belki büyük suç, biliyorum hatalıyım.
Ama kalbe söz geçmiyor, gönül kurbanıyım ne yapayım.
Ben böyle sevdiğine kavuşamayan, bir meçhul aşığım.

Tatlı dilini, şipşirin sözlerini, o mazlum halini,
Seni büyülten, anlatılmayacak güzel kişiliğini,
Gülüşünü, sesini, senin o şeffaf iç güzelliğini,
Nerden bileceksin, seni sen olduğun için sevdiğimi?

Seni asla unutmam, ismin yerleşmiş garip gönlüme.
Sen masmavi derin göklerde, bense bilinmeyen yerlerde.
Yaşıyorum manolyam seninle, ancak o derin düşlerde.
Hiçbir zaman gerçekleşmeyecek, o tos pembe hayellerde.

İnanmasan bile, benim için her şeyden çok değerlisin.
Sana ulaşamayacağım kadar çok yüksek yerlerdesin.
Seni çok seviyorum ama, sen sadece hayalimdesin.
Hiçbir zaman söküp de atamayacağım yüreğimdesin.

Senin benden haberin yok ki, seviyorum ama yanlızım.
Feryat eden gönlümün sesini, sana nasıl duyurayım?
Artık hayallerin yetmiyor, ben sensiz nasıl avunayım?
Sevgisini gönlüne gömüp gizleyen, bir meçhul aşığım.

Sen damarımda geziyorsun, kalbim çarpıyor 'sevdam' diye.
Serum gibi ihtiyacım var, sendeki ilgiye sevgiye.
Bilsen canım seni ne kadar çok seviyorum ölesiye.
Benim bu hasta halim, sanki benzer bir garip dilenciye.

İsyan ederdi şu garip yüreğim, eğer gelseydi dile.
Sana tüm hayatımla birlikte, canımı versem nafile.
Gökyüzünde öyle yukardasın ki, beni göremezsin bile.
Hele ki yüksek zirvedeki, şöhretli ve zengin halinle.

Ben sana yakınım hazanım, sen bana uzaksın canım.
Sevdiğinden habersiz, karşılıksız seven bir meçhul aşığım.
Dağları aşarım ama, ben mecnunu olmayan Leyla’yım.
Sevdiğine kavuşamadan özleyen, bir meçhul aşığım.