Meçhul Adam Şiiri - Bedir Kuş

Meçhul Adam

Yaşam çok güzeldi
zorluklara rağmen,
olmasa da evim barkım.
Sokaklar tanır beni,
yalnızlığımın, kimsesizliğimin
şahidi olmuştur her zaman.

Kaldırımlar yatağımdı geceleri,
yıldızlar altında üşürken bile.
Mutluluğumu paylaşırdım
yağan kar taneleriyle.
Rüzgar esince deli deli,
kayaları dövünce azgın dalgalar,
köpük köpük savrulur
yırtık gömleğimin üzerine.
Seyre dalarım bazen,
uçsuz bucaksız
denizln kıyısında.
Gemileri izlerim,
peşine düşen martıları da,
nasıl da pike yapar
bir balık tutmak için.

Ayrılık vakti geldi,
sonbaharda düşen
yaprak misali.
Kimsesizler mezarlığında
gömülecek bedenim,
meçhul adam diye
yazılacak mezar taşına.
Bir saman aleviydi
sanki hayatım,
ufaktan bir rüzgar esti,
hayallerimi, umutlarımı kesti.