Meçhul
Sancılı bir doğumu vardı ve yarım gülümsemesi kızıla çalan yüzünde yama
Ellerini ovuştururdu meçhule giden o grift ama anlamsız yolda
Bir lokomotifin sireniyle kalkardı göz kapakları sonsuz uykusundan
Ve dudaklarına kelimeler fırtınaların ardından düşerdi
Meçhul bir gerçeklik vardı sımsıkı tuttuğu çıkınında
Sessizce yakarırdı kızıl toprağa, kapkaranlık gecedeki ayaza ve kavurucu çöl akşamlarına
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta