Meçhul Şiiri - Abdullah Yıldırım

Son seneler ki, geçip giden zaman.
Meçule doğru gider bu adam.
Kahpe düzenin süregeldiği bu zaman,
Adaleti duvarlarda değil, insanlarda arayan adam.

Elbet ecel denilen gemi kalkar bi' zaman,
O gemi durmaz, ufukta yol alır durmadan.
Ecel denilen şey bu kadar aceleyken,
İnsan ne için yaşar bunca zaman?

Şu fani yaşamın vardır elbet bi' görevi,
Aldığın nefes boyunca koşar adım gitmeli.
Ruhen bu yolda durup, katiyen tükenmemeli,
Elbet ki meçhul denilen bu şey, bulunabilmeli.