Meçhul Şiiri - İsmail Uysal

Esefle yürüdüm yol kenarından
Bakmadım, görüşmek yasak mı bilmem
Aklım dönüyorsa her kararından
Eskiyen ben miyim sokak mı bilmem

Bir yol düşünün ki uzun, dar mı dar
Bir yanı çürümüş, bir yanı bahar
Kiminin menzilde bekleyeni var
Gitsek mi, dönsek mi, kalsak mı bilmem

Uzattım elimi, kuyu derindi
Dokundu tenime, suyu serindi
Kolları kalbime kadar gerindi
Öpüşü soğuk mu sıcak mı bilmem

Bakışı, yok eder kederi, derdi
Ah bilseniz o ne güzel gözlerdi
Kuşları kışkırtır, göğe çekerdi
Yüreği özgür mü, tutsak mı bilmem

Yürüdüm, yürüdü benimle bensiz
Yürüdüm, ruhuyla yürüdü, tensiz
Sevmem teni cansız, gülü dikensiz
Yakın mı sevmesi, uzak mı bilmem

Sokaklar, vebalı bir çocuk, şaşkın
Duygusu sersefil, coşkusu aşkın
Simsiyah saçlarım gibi de aşkın
Sonunu getiren tek ak mı bilmem