Meçhul Şiiri - Kemal Şanlıer

Arşa değer feryadı yüreğin,
Bir çile ki, sonsuza değin,
Kıskanır, görse zebani,
İnsafı yoktur, kahrı yeğin.

Merhamet, çölde bir vaha,
Ana doğurma beni bir daha,
Sanki yasaklı bana rahmet,
Bilmem çıkar mıyım bu sabaha,

Uyku haramdır şu gözlere,
Meselem geçmek sığdan özlere,
Kifayetini yitirdi tüm kelimeler,
İtikatım kalmadı artık sözlere,

Kudurmuş işte meçhul fail,
Harcar ömrümü, eder zail,
Ararım her şeyde bir sebep,
Fakat olamam bu sırra nail.

Öyle bir ızdırap gündüz gece,
Bu maraz bana mı sadece,
Çığlık çığlığa beynimde sesin,
Ama bilmiyorum dilin nece.

Saklamış sırrı arşa mabut,
İsterim urgan verir çaput,
Kendinden emin nice beyler,
Göçmüş gitmiş tabut tabut,

Ezberler var aslında cüce,
Kendini söyler gündüz gece,
Ben kimim, neden bu eziyet,
Bilmek isterim hece hece,