Meçhul Şiiri - Adil Zorba

Durgunum, suskunum, bekliyorum.
Sahi niye durgunum?
Niye suskunum?
Neyi bekliyorum?
Bilmiyorum…

Evet, bildiğim bir şey var;
deniz bugün daha farklı,
ruhuma dokunuyor.
Usulca okşarken suratımı rüzgar;
dalgalar köpürüyor
martılar çığlık atıyor,
deniz sertçe dövüyor kayaları,
bir olta daha atıyor balıkçılar.
Bütün bu olanlar, bu gürültü
bana bir şeyi anımsatıyor.
Haykırıyorum;
ama ben bile duymuyorum…