Meçhul Şiiri - Kenan Turhan

Mutsuzum,
Hayat bana zül.
Sebebi,
Kendimden bile meçhul.

Gök yarılıp yere düşmedi,
Yer yarılıp içine girmedi.

Ekmek ekmek diye,
Kömür zindanlarında,
Kararmadım.

Göçük altında kalmadım

Sokakta,
Üstü fakir -4 çekerli-
Bir dilencinin;
Küfürlü,
Tükürüklü saldırısına
Uğramadım

10000 km’den evimi yıkan,
Bir Tomahawk yok Amerikan
El Kaide sakallıları,
Henüz bizim mahallede
Kılıçlarını tespih diye dize dize
Cirit de atmıyor

Yine de mutsuzum,
Hayat bana zül.
Sebebi,
Kendimden bile meçhul.

Belki gölgesinde uyunmaz ama
Diktiğim 100 ceviz fidanı,
Genç kızlar gibi
Nazlı nazlı büyümekte,
Kıskanç yeşil gözlerden
Nazar ile süzülmekte

Üstelik
Beni kalbine nakış gibi işleyen
Bir sevdiğim bile var.
Elleri keder kokmuyor,
Dudakları benim dudaklarım.
Ateşi kavlayan bir körük gibi
Sımsıkı kucaklanmaktayım

Çocuklarımın gözü
Gözlerimde.
Mutluluk fırtınaları kopartıyor,
Gözlerimdeki bir tek gülümseme

Lakin mutsuzum,
Hayat bana zül.
Sebebi
Kendimden bile meçhul.