nerede arayacağım kendimi
aldatıyor rüzgâr
kandırıyor
savuruyor külleri dört yana
sarsılıyorum dik yokuşlarında şiirin
tek başına
şiirin çokluğu yok ki
şaire terk edilen
çağırıyor 'meçhul'
adresi belirsiz
bir patika sesleniyor:
ne çok yalnızlık bu!
her yer ıssız
çölünde mahpus herkes
yok kimse uçuşan küllerden başka
yoruyor bu tırmanış kalbimi
inişler uçurum dili
dik duruşlu hüzünler yazıyorum
efkârın nakşolduğu sızlayan tenimi
en son terk ettiğim yeri hatırlamıyorum
bir çardak altı...sapak...koyak
yoksa yelkensiz bir gemi miydi?
besbelli suda kayboldu pusula
sarp bir çağlayandan yola koyulup
aysbergin buz nefesinde
var’dan yoğa
yok’tan sislere karıştı bir anda
sahi 'kendimi nerede arayacağım'*
nasıl bulunacak küller?
onaylanır belki varoluşum
sancılı bir ölüm gibi büyürken
yazarken ateşle suyun esrarını
bilinen ve bilinmeyenle
giderim ellerim dolu
hüzün tutmuş yüreğim ah!
giderim bir meçhule doğru
arama beni buralarda
akıyor su
(*) Halil İbrahim Bahar – “Batış”, SOYUT Dergisi: Aralık 1973
Yeni kuşağın yeterince tanımadığı bir şair. Ne yazık ki, Antoloji’de kayıtlı yalnızca iki şiirini bulabildim….
(27 Temmuz 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 27.7.2004 12:57:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şair kendini ırmağın üzerine bırakılan bir kuru gül yağrağına benzetezerek yazdığı şiirinde kendini sorgulamakdır. Geleceğine dair hiçbir plan yürütmemektedir. Bilinmezlik ve karamsarlık içindedir. Yalnızlık korkusunu taşımaktadır.
Bu yüzden hüzünlüdür ama hüznüne laf dokundurmamaktadır. Gelinlik kızların elindeki saten nakışlara, şaha kalkmış kırata benzetmekdedir hüznünü. Herkesin yaşaması gereken bir süreç olduğuna inanmaktdır.
Bazen kendinden uzaklaşmaktadır. Kendini esen yellere kaptırmaktadır. Kasırga gibi bilinmezliklere uçmaktadır.
Güzel bir şiir.. Tema ve anlatım olarak mükkemel
Şiirde, tek başına bile şiir olacak öyle çok dize var ki:)))
Sevgiyle kalin:)
nasıl bulunacak küller?
Meçhul
çok güzel
saygılar
TÜM YORUMLAR (9)