MECBURUM SANA
İçim acıyor Sevgili. Derin yaralar açıyorsun kapanması gün
be gün zorlaşan. Öyle öfkeliyim ki sana. Silmek istiyorum göz lerinin gölgesini yüzümden. Söküp atmak istiyorum, esir almış sevgini tüm benliğimden.
Kendi kendime kararlar alıyorum her gün. Sonra yine kendim
bozuyorum. Sanki ölümcül bir susuzluk hissi sarıyor içimi, sen gidince. Bir daha güneş hiç doğmayacakmış gibi. Son günü gibi yaşamın… Biliyorum ki sensiz bir gün bile yapamıyorum. Nefes alamıyorum. Her şey kaybediyor rengini. Gün ışığı solgun, ağaçlar, kuşlar, rüzgâr suskun. İnsanlar bile durgun benim gibi. Bir ölüm sessizliği… Zaman yokluğuna ayarlı sanki. Korkuyorum sensizlikten. Ölesiye korkuyorum.
Sonra unutuyorum canımı acıtan ne varsa. Yaralarımı kendim sarıyorum, ya da örtüyorum üzerini. Küskünlüğümü, kırgınlığımı silip süpürüyorum. Seni affetmek için sebepler buluyorum kendi kendime. Aklıyorum seni bütün hatalarından. Eksiklerini bir bir tamamlıyorum içimde. Sonra kapına gelip yüz sürüyorum yeniden. Seni seviyorum. Sana mecbur olacak kadar seviyorum sevgili…
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
mükemmel bir aşk şiiri veya dertleşi ama her neyse mükemmel sevgiliye olan özlem hasrt okadar güzel işlenmişki çok hoş tebrik ederim....
Cook degerli bir calisma cok begendim :) yüregine saglik Mine hanim, Güldeste siir grubumuzda paylasiyorum....Tebrikler...
MECBURUM SANA
İçim acıyor Sevgili. Derin yaralar açıyorsun kapanması gün
be gün zorlaşan. Öyle öfkeliyim ki sana. Silmek istiyorum göz lerinin gölgesini yüzümden. Söküp atmak istiyorum, esir almış sevgini tüm benliğimden.
Kendi kendime kararlar alıyorum her gün. Sonra yine kendim
bozuyorum. Sanki ölümcül bir susuzluk hissi sarıyor içimi, sen gidince. Bir daha güneş hiç doğmayacakmış gibi. Son günü gibi yaşamın… Biliyorum ki sensiz bir gün bile yapamıyorum. Nefes alamıyorum. Her şey kaybediyor rengini. Gün ışığı solgun, ağaçlar, kuşlar, rüzgâr suskun. İnsanlar bile durgun benim gibi. Bir ölüm sessizliği… Zaman yokluğuna ayarlı sanki. Korkuyorum sensizlikten. Ölesiye korkuyorum.
Sonra unutuyorum canımı acıtan ne varsa. Yaralarımı kendim sarıyorum, ya da örtüyorum üzerini. Küskünlüğümü, kırgınlığımı silip süpürüyorum. Seni affetmek için sebepler buluyorum kendi kendime. Aklıyorum seni bütün hatalarından. Eksiklerini bir bir tamamlıyorum içimde. Sonra kapına gelip yüz sürüyorum yeniden. Seni seviyorum. Sana mecbur olacak kadar seviyorum sevgili…
15.06.2011
Mine Türk Ay
Mine Türk Ay
mine hanim, sizi yurekten kutluyorum...harikaydi.
kendi kendine unutmak için kararlar alıp tekrar bozmak en acısı bu bu anlamlı çalışmayı ve tertemiz yüreğinizi tam puanla selamlarım
şiir değil erol bey. deneme .düz nesir ama.buraya kaydederken şiir diye kaydediyor.hem de paragrafları yok ederek...
ASLINDA SERBESBİR ŞİİR. AMA DÜZ NESİR YAZI ŞEKLİNDE YAZMIŞSINIZ. BÜ YÜZEL ŞİİRİ YAZAN YÜREĞİ SELAMLIYORUM EN DERİN SAYGILARIMLA . EROL SAGUN
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta