İlk hüznümü nerden almıştım
bilemiyorum;
Giyemediğim bir bayramlık mıydı,
Yırtık bi ayakkabı mı...
Çocukluk işte,hatırlamıyorum;
Belki de küçük ruhumla,
Büyük fırtınalar arasında kalmıştım...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Allah kimseyi mecburiyette bırakmasın..insanın ailesini, çevresini , ülkesini,dinini kendi seçemediği bu dünyada
Reyhan Hanım!
Dolu dolu harikulade paylaşım için şükranlarımı sunarım kabul buyurun tam puan muhabbetle
Hatice hanıma katılıyorum...Reyhan hanım hüzünler elinizde kalır...Sevgilerin bile elde kaldığı günümüzde...Kutlarım Saygılar...+10
Sevgili Reyhan hanım, galiba alıcı çıkmayacak:-) Herkeste tonlarca hüzün... acı... Güneş ısıtıp yok etsin hüzünleri diyelim. Tebrikler. Sevgilerimi yolluyorum.
Bu şiir ile ilgili 34 tane yorum bulunmakta