Mecburiyetin bu tarafında

Mecburiyetin bu tarafında
Bugün ışıklar yoktu
Zifir kesmiş karanlığa
Gözler zor alışırdı
Durduk yere niye keserlerse ışığı
İnsanın en mecbur olduğu anlarda
Yalnızlığını doya doya yaşadığı mecburiyette
Akıl sır erdirmek mümkün değildi
Belki de biz kesiyorduk
Düşüncelerimizle geleceğimizdeki ışığı
Elimizde yakamoz tozları kalıyor
Kime ne zararı varsa
Birde utanmadan çıkarmaya çalışıyorduk onları

Sonrada alışıyordu gözler karanlığa
En ufak bir ışık bile
Şimşek etkisi yaratıyordu gözlerde
Verilenlerle yetinmeyi öğrenen yürek
Bulduğunu öğütmüyor
Yarınlara yedek umut olsun diye biriktiriyordu
Bu arada asıl umudu gören hala yoktu ortalıklarda
Ortalıklarda dedim de bu ara çok kalabalıkta olsa
Adam gibi ortalıkta yoktu ortada
Ufkumun yarım kalan rüzgarı
Eseceksen tam şimdi es
Terledikten sonra üşütebilirim kafayı
Sağlıklı bir iki cümle bile kuramayabilirim
Durmadan kendi katilimin ismini sayıklayabilirim
Bilebildiğim kadar

Bu gece çok sıkıldım
Biraz gevşetebilir misiniz diye
Greve bile gidebilirim
Zaman yansıması yalandı
Asıl olan zamanın yaşanmasıydı
Kırılganlığa bulanıyordum karanlıkta
Buz kesmiş anılara çarpıyordum
İçim baştan sona ürperiyordu
Kafile halinde sıralanmış
Taşınan lafları görüyordum ardımdan
Bu kez susuyordum
Kelimelerimi içimde öldürüyordum
İnfazıma doğru gidiyordum ayaklarımla
Düşüncelerimden başkasını götüremiyordum
Giderken yanımda

Bu gece çok karanlıkta
Mecburiyette çok belalıydı
Bu belada
Bu karanlıkta
Yaram kanıyordu
Hanginiz çomak sokmuştu
Yeni kabuğunu tutmuş yarama
Haince arkadan saldırmakta
Moda olmuştu bu ara
Modernliğin içinde
Bir dünya çıkmaz yol açılıyordu
Ne doğru
Ne yanlış
Çoktan birbirine karışmıştı

Karışık bir zaman
Değişik bir duygu
Gözlerimizde derin bir uyku