Mecburiyete Yazılan Son Mektup

Sana bu şehrin yaramaz çocuğunun içindeki sıcaklardan kocaman selamlar gönderiyorum...

Aslında şöyle bir geçmişe baktığımda iyiye ve güzele dair sana pek bir şey hediye edemediğimi görüyorum... Yüreğine gelişlerimde kendimi tanımlarken, araya sıkıştırdığım anlamsız çocukluklarımı ve gereksiz kaprislerimi olgunlukla karşılamanın şimdilerde bende uyandırdığı utancı taşıyorum... Hani o hep kimseye ihtiyacı olmayan edalarına bürünmüş benlerimi bir araya topladığımda, unutmaya çalıştığım keşkelerim çarpıyor yüzüme... Yeni baştan bana hediye edilecek bir hayat olsaydı, şimdi ki benle çıkmak isterdim karşına... Daha bir yalın kullanırdım kelimelerimi, sana gelmek için hep en kısa yolları tercih ederdim, bencilliğimle değilde huzurumla karşılardım seni... Söylediklerine, istediklerim doğrultusunda farklı anlamlar yakıştırmazdım... 'Daha farklı kurmak isteseydi cümlelerini bunu zaten yapardı' düşüncesini yüklerdim benliğime...

Hatalıyım... Olaylara bakmak istediğim açıdan baktım... Kendime geldiğimde, kendimi olmak istemediğim bir yerde unuttuğumu farkettim... Şimdiyse içimde deli bir temizlik başlattım... Bana sunulanlara ağırlıklarınca kaplar hazırladım, dolmak istedikleri kadar dolsunlar diye... Geç mi kaldım sence? Hiç birşeye yetişemeyen bir kişinin henüz kaybettiği birşey yoktur... Kendime biriktirdiğim güzaf işkencelerime bir son verme dönemindeyim... Hazırım... Buna anca hazırlayabildim kendimi...

Anlamsızdım... İşte sırf bu yüzden anlamsızca düşünüp, bir o kadarda manasız bir yaşam sergiliyordum... Sen dahil herkezi kendicelerinden çıkarıp, olmasını istediğim farklı insanlar yapmanın yanlışına düşmüştüm... Bu aferistliğimin bedelini kendime incitici bir şekilde ödettim... Özüme dönüyorum... Çok yoruldum... Sen dahil herkez yordunuz beni... Sana ait içimde biriktirdiğim yığınla kelimem vardı, yaşanmamış hiç birşey kalmaması adına... Bu fırsatı bana tanımamanda ki nedeni daha yeni yeni anlıyorum... İkimizde aslında seviyorduk birbirimizi... ama bu sevgiye birbirimizden habersiz farklı isimleri yakıştırmayı daha uygun görmüştük...

Anladım ki seni kendimden nefret edecek kadar çok sevmişim... Sevgi içinde usanç barındırmazdı halbuki... Peki neydi beni bu kadar kendime küstürecek sebepler... Sormaya dahi gerek yok! Bunların ne olduğunun ikimizde farkındaydık... Sen daha güçlü çıktın... Sonunu bildiğin için kazanmadan kaybetmeye çok önceden hazırlamıştın kendini... Bense sana, seni kendime esir etmeden yaşatmak istemiştim onca yoğunluğu... Çünkü kaybetmenin ne kadar acı bir olgu olduğunu henüz öğrenmemiştim... Bunu yeni yaşadım... Başka kayıplara dayanacak gücün bende olmadığını anladığım için nevin ve net kararlar aldım... Seni yaşayıp, anıların arasına sıkıştırarak tükentmektense, hiç yaşamadan sürekli hayatımda kalmanın daha sağlıklı alınmış bir ahkam olduğunun bilincine vardım...

Gecikmiş bir özür borçluyum sana... Beni affet bencilceydi tüm yaptıklarım!
Bu çocuk yavaş yavaş büyür oldu... Olgunlaşmaktayım! ! !

25/12/2005
Bu yanlışımı, aldığım düzgün kararlarımın üzerine düzelterek ekledim!