Mecburiyet Şiiri - Mehmet Bozkurt Esenyel

Bir mukaddes mabedin kölesi olan ruhum
İçin için yanıyor tükeniyor umudum
Şu bitmeyen yollarda madem ki yürüyorum
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Hayatım uzun bir yol değişmeyen manzara
Ak alnıma yazılmış şansımın bahtı kara
Niyazım ulaşmıyor şu mavi ufuklara
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Pınar olsaydı gözüm yine kururdu elbet
Bir taraftan dert ezer bir taraftan da gurbet
Yıldızlar kalesinde tutuklandı saadet
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Kalbimi saksı yaptım o çiçeğe ezelden
Rengine bin renk kattım ruhumdaki emelden
Bana feryattan başka ne kaldı o güzelden
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Güneşten renk dilendim ona şiir dokudum
En içli saf şarkımı yalnız ona okudum
O bana zehir sundu ben içtim yudum yudum
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Mısra mısra mehtabı sundum avuçlarına
Renga renk yıldızları süs yaptım saçlarına
Ortak oldum her türlü günah ve suçlarına
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Aradan yıllar geçti izlerinin peşinde
Koşuyorum yanmak için sevginin ateşinde
Mana kalmadı ğöğün ayında güneşinde
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Yıldızları basamak yapıp yükseldim ay a
Derdimi yağmur gibi döktüm sarhoş dünyaya
Erimedi lugatın vicdan dediği kaya
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Yine ismim yabancı yine neşem dert bana
Kara sevdalı gibi bağlanmış gurbet bana
Huzurumu çaldılar kalan bir hasret bana
İnan ey gamküsarım ben feryada mahkumum

Maraş 1943