Mecburiyet Şiiri - Ahmet Baris Ay

Güneşi söküp yerine floresan lamba takmışlar
Gecenin kurumunun kirlettiği badanalı bir duvar
Mavilikten kovulmuş bu yüzsüz gökyüzü
Doğmamış bir günün içinde
Bir sürü seçenek var önümde
Aktif değiller
Tıklayamıyorum
Aklın yolu birmiş
Podcast’lerde öyle söylüyorlar
Ben ise deliriyorum bu yoldan yürürken

Mutfaktaki fare gibiyim
Sürekli saklanıyorum
Oysa herkes biliyor var olduğumu
Beni görmedikçe mutlular
Çığlıklarını
Paslı bir kılıç gibi yanlarında taşıyorlar
Ben her sabah nefretimi baskıya gönderiyorum
Manşetlerde hep küfürlerim
Yazıyor yazıyor yazıyor
Diye bağırmıyor çocukluğum
Sessizliğim bundan

Cevaplarını bilmediğim soruları okurken
Çişim gelmiş gibi sıkışmışım
Aklım
Misinası kopmuş bir olta
Avlamaktan çok başka bir meselesi var
Boşa dönüyor
Tanrı ev ödevi vermiş
Şükredilecek
Horoz ötüyor akşamdan sabaha kadar
Edemiyorum