Gözlerini kaçırırsın hepsinden,
Bildiğin yerlere bakarsın yeniden.
Acizliğini tanırsın aynalardan;
Karanlığı görürsen kendine bakarsın.
Kayıt Tarihi : 3.2.2025 02:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Yaşamış olduğum deneyimlerden zihnimde oluşturduğum bir dörtlük. Küçükken kendimi aciz hissettiğimde evin karanlık yerlerine saklanırdım ve karanlığa bakardım. İnsan insana muhtaçtır ve bu muhtaçlık bazıları için mecburidir. Mecburiyetten doğan bir yalnızlaşmanın ve insanlar karşısında güçsüz kalmanın verdiği psikoloji ile kişi kendini göremediği yerde bile küçümseyebilir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!