Hicranın prangalarına mahkûm, mecburi veda
Yaşanan her bir ânın kokusu sinmiş, baştan ayağa
Hiçbir şey gelmese de elden, sığınıp anılara
Hasreti, özlemi sırtlanıp, düşersin yollara…
Ne dağı ne taşı, karşı koyamaz ruhuna
At adımını, haykır toprağın bağrına
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta