Mecburi Tek Yön Şiiri - Ahmet Aykol

Kaçış yok hep mecburi tek yön
Lastiklerim patladı jantlarım kırılgan
Bıktım göz yaşsız ağlamaktan
Bir yıl ne uzunmuş şimdi anlaşılan

Kahkaha yok tebessümler adi yalan
Bir kaç satırım var parmaklarım kıran
Güneş doğar batar geçmez zaman
Düştüm benim kendime çembe takan

Duman çeker dururum içime
Dert ekler dururum gönlüme
Ağrılar başım delmekte
Gözlerim mil kulaklarım sağır
Görmek duymak yaban öksüze

İntihar çizgisini geçmekteyim
Kendimi israf ettim
Eter kokuları burnumda
Kendim soktum akrep gibi ateşlerdeyim